02:36 پنجشنبه، 24 ژانویه 19
حقیقتاً استحقاق این را دارم که
حداقل هفده سال و اندی
بکاوم خاک را از روی صورتت
تا محققّانه و محقّانه
به لب‌خندهای‌‍ت برسم باز
هر شب
پیش از شب‌بخیر
عزیزم…
22:06 شنبه، 2 آگوست 14
نه حافظه زیاد،
نه حافظه قوی،
نه تعدد خاطرات خوب،
نه تعدد فرصت‌های یکتا،
هیچ‌کدام لازم نیست برای یک شب سرد. فقط همان عطر قدیمی. و کمی لب‌خند. خود لب‌خند و بوی عطر، مغز فرمان‌بردار را هدایت می‌کنند به‌سمت گزینش خاطرات خوب گذشته. خوب که نه البته؛ به‌یادماندنی و گرم.
یک شب سرد در ایستگاه قطار با همان عطرهای آرمانی و ماندنی ِ عارمانی.
باید به گذشته نگاه کنیم، گاهی، تا دقیق یادمان بیاید چه‌قدر و کجاها را درنوردیده‌ایم!
شب بخیر اِل.